Από τη ζητιανιά στην γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση

Το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό μας απειλώντας το παρόν και το μέλλον μας, ενώ το ελληνικό κράτος, επίσημα και με παρρησία, υπέγραψε την υποθήκη. Το επικοινωνιακό περιτύλιγμα για τη δήθεν αναγκαιότητα της προσφυγής και των μέτρων που τα ακολουθούν, καθώς και τα περί «εθνικής στράτευσης», είναι πρόσχημα προκειμένου να αποφύγουν τον γενικευμένο κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που επέρχεται.

Η ελλιπής θεσμοθέτηση των εργατικών κατακτήσεων τερματίζεται επίσημα και η ασυδοσία των αφεντικών νομιμοποιείται και τυπικά. Άγρια λιτότητα στο λαό, ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου, εργασιακός μεσαίωνας και καθεστώς βαριάς καταστολής μας περιμένουν.

Οι μάσκες έπεσαν! Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται δεν πλήττει μόνο την εργατική τάξη ή την φτωχή αγροτιά. Πρόκειται για κατά μέτωπο επίθεση σε ολόκληρη την κοινωνία. Ίσως μάλιστα η «μεσαία τάξη», να είναι αυτοί που πρώτοι θα χάσουν τα υποτιθέμενα προνόμιά τους.

Είναι ξεκάθαρο πως οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, δηλαδή το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, στο οποίο θα περάσουν όλα τα δημόσια αγαθά και οι υπηρεσίες που θα έπρεπε να ανήκουν σε όλους μας.

Το ξεπούλημα των συνδικάτων και της «ηγεσίας» του εργατικού κινήματος, που αντί να προετοιμάζει τους εργάτες για την κατάληψη των χώρων παραγωγής και την διεύθυνσή τους από τους ίδιους τους πνευματικούς και χειρώνακτες εργαζόμενους, αναδεικνύοντας την αρχή της αυτοδιεύθυνσης σαν την μόνη λύση για την περιφρούρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ξεπουλά τα όνειρα μιας ολόκληρης κοινωνίας στο περιθώριο της ζητιανιάς και της συνδιαλλαγής.

Η οικονομική κρίση δεν υπάρχει εξαιτίας των εργαζόμενων, εξαιτίας όμως των εργαζομένων υπάρχουν δεκάδες κατειλημμένα εργοστάσια, στην Αργεντινή, στην Γερμανία και στο Μεξικό τα οποία λειτουργούν χωρίς ιδιοκτήτες και διευθυντές, με μόνη αρχή την αλληλεγγύη και μόνο γνώμονα το συλλογικό καλό.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι :
Οι λαοί δεν χρωστούν σε κανέναν.
Η ζωή και η ελευθερία μας δεν υποθηκεύονται.
Η εξέγερση ξεσπά πάντα σε μία στιγμή και είναι χρέος μας είναι να την μετατρέψουμε σε επανάσταση.

Εδώ Είμαστε

Από το πρωί σήμερα της 19 Ιουλίου 2010 αρχίσαμε να λαμβάνουμε από όλα τα μέσα τη πληροφορία για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλα.
Ο λαός λέει ότι «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα το τρώνε οι κότες».
Τον Γκιόλα σίγουρα τον φάγανε κάποιες κότες που πληρώσανε ανάλογα. Δεν ξέρω αν είναι ξεκαθάρισμα εκ των έσω ή εκ των έξω. Πάντως φαίνεται ότι η ζούγκλα της δημοσιογραφίας αγρίεψε και άλλαξε πίστα το παιχνίδι και πέρασε στη φάση του Shoot ‘Em Up. Δηλαδή, οι δημοσιογράφοι, αφού ξεκατινιαστήκανε στα πρωινάδικα, αφού μηνυθήκανε στην Ευελπιδων, αφού μαχαιρωθήκανε στα παράθυρα, αφού έκαναν τον εαυτό τους πρωτοσέλιδο στις δικές τους εφημερίδες τώρα, στέλνουν πληρωμένους δολοφόνους να λύσουν τις διαφορές τους.
Οι διαφορές τους προφανώς δεν αφορούν την ποσότητα και ποιότητα της ενημέρωσης αλλά την αμοιβή τους επί αυτής.
Αντε βρε … και να ανέβει στο youtube το live της δολοφονίας !

Καλώς τους...

Πάντα λέγαμε τα πράγματα αποφεύγοντας το όνομά τους.
Φόβος για την αλήθεια που πονάει;
Ποιος ξέρει, ίσως επειδή μας μάθανε να είμαστε "καλά παιδιά".
Είναι καλό να είσαι παιδί; Έτσι νομίζω τώρα πια.
Είναι υπέροχο να μένεις παιδί και να ωριμάζεις.
Ένα έμπειρο παιδί. Μπορεί και μοναδικά υπέροχο.
Υπέροχα σημεία και τέρατα...
Ας προσπαθήσουμε να τα ξεδιπλώσουμε μαζί.